มวยไท่เก๊กนั้นกล่าวได้ว่าคือตัวแทนหลักของมวยภายในของจีน เป็นมรดกทางวัฒนธรรมที่ได้รับการยกย่องว่าเหนือกว่ามวยใดๆ ของจีนทั้งหมด…
เนื้อหาอธิบายหลักการของหนาจิ้น หรือแรงยึดกุมอันเป็นทัพหน้าของการฟาจิ้น โดยเนื้อหาวิชาและข้อมูลมาจากอาจารย์เถียนเจ้าหลิน
หยางเฉิงฝู่ ปรมาจารย์มวยไท่จี๋ตระกูลหยางสายวงกว้าง เคยกล่าวอธิบายถึงหลักการของมวยไท่จี๋และการผลักมือของมวยไท่จี๋ที่แท้จริงไว้เป็นแนวทางตรวจสอบว่าไท่จี๋ที่ฝึกนั้นแท้หรือไม่
การผลักมือ (ทุยโส่ว) คือวิธีการเรียนรู้การต่อสู้ของมวยไท่จี๋ คือการฝึกฝนวิธีของกงฟูที่ใช้ในการต่อสู้แข่งขันกัน แต่นี่ไม่ใช่เป้าหมายของการเรียนมวยไท่จี๋เฉวียน…
ความงดงามของการฟาจิ้นของมวยไท่จี๋นั้นช่างอัศจรรย์ มีผลพิเศษที่ทำให้คน (ที่โดน) แตกตื่นประหลาดใจ การตีอีกฝ่ายออกไปเกินหนึ่งจ้าง (3.3 เมตร) นั้น ถือเป็นเรื่องที่พบเห็น…
ในเวลาฝึกรำมวยไท่จี๋ จะมีจังหวะในสถานการณ์ที่สองฝ่ามือพอดี (ผ่านกัน) อยู่บนล่าง ซ้ายขวา หน้าหลัง ประมาณว่าฝ่ามือหันเข้าหากัน เช่นใน ท่าเผิง หลีว์ ของท่าคว้าจับหาง…
ฝึกมวยไท่จี๋ให้ได้ดีนั้นเอวคว่าคือกุญแจสำคัญ เรื่องนี้ทุกคนต่างก็รู้ดีอยู่แล้ว แต่หากดูจากปัจจุบันกลับมีวิธีการฝึกที่มากมายหลากหลายที่ไม่ได้สอดคล้องกับหลักการฝึกสำคัญ…
บทความนี้แปลจากบทหนึ่งจากหนังสือ “การถ่ายทอดจริงแท้ของหลักเหตุผลมวยไท่จี๋” (ไท่จี๋เฉวียนหลี่ฉวนเจิน) ซึ่งตีพิมพ์ครั้งแรกในปี 1986 เขียนโดย จางยี่จิ่ง จางหงจั้ว…